Twórczość Jarosława Kukowskiego, by ją opisać, wymaga jednak więcej niż kilku słów. Posłużę się przy tym najbardziej charakterystycznymi, moim zdaniem, obrazami artysty.

W pracach Jarka jednym z częstych elementów jest zdegenerowana, czasem tylko zmodyfikowana, forma cielesna. To skórzaste modliszki, czołgi-penisy, putta mutanty - wszystkie są, w moim postrzeganiu jego sztuki, szyderstwem z kultu ciała, który opanował współczesny świat. Oczywiście w zależności od sytuacji różnią się nieco znaczeniowo, ale można byłoby je tak ogólnie, jako element twórczości, scharakteryzować.

Obraz "Nowe Millenium" pokazuje z jakie spustoszenie w dzisiejszym świecie powoduje telewizja. A nawet szerzej - media, które symbolizowane są przez kino domowe. Postacie, które pojawiły się na ekranie wielkiego telewizora mają zamiast ust odbyt. I tutaj, z jednej strony znowu mamy do czynienia z bezpośredniością artysty, ale z drugiej również z tworzeniem pewnych powiązań znaczeniowych. Bo te postaci z odbytem w miejscu ust symbolizują współczesne, tak zwane, gwiazdy telewizyjne, celebrities. Nie wymienię nazwisk, ale każdy, kto nie mieszka w głuszy i kto miał w ciągu ostatnich 10 lat kontakt z mediami wie o kogo artyście chodzi. Kukowski nie stawia sobie jednak za cel li tylko krytykowania mediów. Na tym obrazie możemy zobaczyć - na pierwszym planie - stworki z wyrastającymi im z głów symbolami różnych religii. Jeden z tych „Teletubisiów” ma jednak wyraźnie namalowany krwawiący bandaż. Jeśli przyjrzymy się uważniej, to w zasadzie cała reszta stworków, poza tymi pierwszoplanowymi, ma już bandaże zamiast symboli. Każdy z nich miał jakieś zasady, jakiś system wierzeń, jakąś hierarchię wartości, ale wszystkie pozbyły się ich na rzecz szajsu, który serwują media z telewizją na czele. Ten obraz to przestroga: "Media stają się fałszywym, pustym, a wręcz destrukcyjnym bożkiem!".

Wspomniany przeze mnie mimochodem cykl Fresków, to z kolei nie tylko świetnie namalowane akty kobiece, ale też, poprzez zręczną (nawiązującą do malarstwa iluzjonistycznego) imitację odpryskującego gdzieniegdzie tynku, swego rodzaju zaduma nad przemijaniem. Wygląda to jak próba połączenia starożytnego czy choćby renesansowego malarstwa ściennego ze współczesnym, fotograficznym aktem.

Malarstwo Jarosława Kukowskiego jest często określane mianem kontrowersyjnego. Uważam, że niesłusznie. Jest na pewno niepoprawne politycznie. Niestety, w dzisiejszych czasach wszystko to, co jest politycznie niepoprawne określa się mianem "kontrowersyjne", a nierzadko dużo ostrzej i potępia się przy tym chóralnie. Jeśli jest poprawne politycznie, to niezależnie od stopnia prostactwa i obrazoburczości jest chwalone jako nowatorskie i głębokie. Jarosław Kukowski nawiązuje do bogatej spuścizny artystów, którzy bardzo nieraz krytycznie patrzyli na rzeczywistość (np. Pieter Brueghel Starszy, Honoré Victoryn Daumier czy Francisco José Goya y Lucientes). Poza tym przywiązuje ogromną wagę do techniki i formy co, serwowana nam zazwyczaj przez galerie sztuki współczesnej i media, "sztuka" już dawno porzuciła stawiając na efekciarstwo, bezsensowność i pseudofilozofię dorabianą na siłę do nieumiejętności.

Jarosław Kukowski to młody przedstawiciel starej, dobrej szkoły malarskiej. To, że nie jest to pod wieloma względami sztuka dla wszystkich, a już na pewno nie dla etatowych krytyków sztuki, jest jedynie wielkim plusem.

- Bartłomiej Garbaczewski

 

Jarosław Kukowski jest jednym z najzdolniejszych, a zarazem najbardziej kontrowersyjnych, współczesnych malarzy polskich. Jego obrazy jednych oburzają, a innych zmuszają do myślenia, jednak nikogo nie pozostawiają obojętnym na niezwykłe i świetnie przedstawione wizje artysty.

Krytycy obwołali Jarosława Kukowskiego czołowym polskim surrealistą, jednak tak naprawdę jego sztuka wymyka się jakimkolwiek schematom. Dorobek artystyczny tegoż malarza zawiera bowiem zarówno nadrealistyczne obrazy przedstawiające bulwiaste stwory oraz wyjęte ze snu krajobrazy („Duch szaleńca”), jak również pochodzące z cyklu „Freski” martwe natury oraz wiernie ukazane akty.

Jarosław Kukowski przyszedł na świat w 1972 roku. Od najmłodszych lat interesował się sztuką i podejmował pierwsze próby na polu artystycznym. Jego debiut miał miejsce w gdańskiej „Starej Łaźni” w 1994 roku. Od tego czasu artysta brał udział w licznych wystawach na terenie kraju oraz poza jego granicami, prezentował on swoje prace między innymi w Belgii, Holandii i Niemczech oraz z powodzeniem sprzedawał obrazy na aukcjach organizowanych w Stanach Zjednoczonych. Kukowski należy do grona najzdolniejszych współczesnych malarzy polskich. Jego obrazy są dowodem na świetne opanowanie warsztatu malarskiego oraz znajomość różnorodnych technik, za pomocą których możliwe staje się prowadzenie intelektualno-zmysłowej gry z widzem.

- via polskie muzy